| |
|
| อัชชชัยโส อัชชไชโย อัชชมังคโล |
อัชชะในวันนี้ค็เปนวันดี |
| เปนวันไชยยาดิอันใสบ่เส้า |
เปนวันมูลมั่งเท้าเลิสลาภา |
| พิมพาแม่ขะนุ่นงิ้วมาได้เจ้าก่ำดำกา |
เจ้าเงาะมาได้แม่รจนาค็เปนวันนี้เนอเจ้า |
| เปนวันมังคละดีแท้เล้าเลิสเนืองนอง |
เจ้าสัพพสิทธิหน่อท้าวมาได้นางเทพไกรสอร |
| ได้เสวยนคอรปุรีใหย่กว้าง |
เปนสิริมงคลดีสล้างเลิศเนืองนอง |
| นักปราญ์กล่าวไว้ว่าเปนวันหัวเรียงหมอนแม่นหมั้น |
สองเจ้าเจื่องชั้นได้สมรสเปนคู่หน่อผัวเมีย |
| ธัมม์พระกล่าวไว้บ่ทุมหายเสีย |
เหตุที่เราได้มาเปนผัวเปนเมียตามธัมม์พระเจ้า |
| บุพเพสันนิวาสเจ็ดชั่วชาติล่วงแล้ว |
เคยได้เปนผัวรักเมียแพง |
| ธัมม์พระกล่าวไว้ท่านได้แถลง |
เหตุที่เราจักได้กันเปนผัวเมียแพง |
| ค็มีสองอย่างเนอเจ้า |
เคยได้เปนผัวเมียกันแล้วเล่าในอเนกชาติ์ |
| คันเกิดมาในโลกาโลกใต้ |
ค็ได้มาปะกันแถมแล้วไซร้บ่ไคลคลา |
| อย่างนึ่งนั้นนา เมื่ออยู่ในโลกาโลกนี้ |
ตามพระกล่าวชี้ไขปัน |
| ได้ช่วยเหลือกันแลกันทุกสิ่ง |
สองอย่างนี้จิ่งกลับกลายได้เปนผัวเมียไพทั่วหน้า |
| อุปมาเหมือนดอกบัวบานงามใช่ช้า |
ค็อาศัยน้ำกับตม |
| ตัวโปสมคืนไคว่กัมม์เวรไต่ติดตาม |
ค็เหมือนสองเจื่องเจ้าได้สมรสกันนี้เล่า |
| ค็เปนกัมม์ได้ส้างหากพามา |
|
| บัดนี้จักปัดเคราะห์ออกจากกายาแห่งสองเจ้า |
ทังเคราะห์ปีเดือนยามนั้นเล้า |
| ค็หื้อตกจากายัง |
ทังเคราะห์ปีเดือนวันร้ายกาจ |
| เคราะห์ประหลาดเดินจอร |
เคราะห์เมื่อนั่งเมื่อนอนเหน็ดเหนื่อย |
| เคราะห์เมื่อเมื่อยไข้ป่วยกายา |
เคราะโลกาอุบาทว์ |
| ทังเคราะห์นพคราสตัวชน |
เคราะห์ลมฝนปลิวเป่า |
| เคราะห์ใหม่เก่าเมินนาน |
เคราะห์เมื่อคืนบ่หัน |
| เคราะห์เมื่อวันบ่รู้ |
อย่าได้มาซุกอยู่กายา |
| สามสิบเคราะห์นานาอาจอ้าง |
ทังเคราะห์เสือหมีแลช้าง |
| เคราะห์ช้างม้าหมู่งัวควาย |
หื้อตกจากกายาสองเจ้าไพวันนี้ยามนี้เล่า |
| พร่ำดังน้ำกลิ้งกลอกคล้อยคลาดจากใบบัวใบบอน |
สมดั่งคำพระภูธอรกล่าวไว้ว่า |
| สพฺพตถฺ สมฺปตฺตา สพฺพทุกฺขา สพฺพภยา |
สพฺพโรคา วินาสนฺตุ |
| |
|
| สามสิบเคราะห์ทังสองค็ตกไพเสี้ยงแล้ว |
พี่น้องมิตรแก้วสหายคำค็มาตกแต่งงามดี |
| เขาค็หยิบบายสรีขอบชั้นบิดเปนหมั้น |
หลายเหลือบชั้นใส่อยองพาน |
| สัพพะดวงดอกงามเขาค็เก็บมาแต่ง |
มีทั้งดอกสะแล่งอูนออนหอมไกล |
| มีทั้งดอกมะลิซ้อนแลสะบันงา |
มีทั้งดอกเก็ดถะหวาลิลาคำห้อ |
| มีทั้งดอกกาล้อแลกาหลง |
มีทั้งดอกขะโยงแลดอกกุหลาบ |
| หอมสะลาบเถิงพรหม |
ดูปุนชมปุนผ่อ |
| งามแท้หน่อเหลือเกิน |
ผู้ข้าขออังเชิญสามสิบสองขวันเจื่องเจ้า |
| แม่นไพตกอยู่ที่ไหนนั้นเล่า |
ค็ขอเชิญพลิกพอกคืนมา |
| แม่นขวันสองเจื่องเจ้าไพตกอยู่ยังน้ำ |
เปนเพื่อนปูปลา |
| แม่นไพตกอยู่อรัญญากลางเถื่อนกว้าง |
เปนเพื่อนเสือสิงห์กระทิงแรดช้าง |
| ค็เชิญรีบเร็วมา |
แม่นไพตกเหวตกหาด |
| ตามผาลาดแลดอยชัน |
ผู้ข้าจักเรียกร้องเอาสามสิบสองขวันเจื่องเจ้า |
| หื้อมาเสวยภุญชาหลายสิ่ง |
ชิ้นปลายิ่งของมัน |
| เขาตกแต่งทำมีมาก |
ขอเชิญขวันเจ้ามารับลาภลาภา |
| ของเชิญมาทั้งสองเจื่องเจ้า |
ได้ยินผู้ข้าเรียกร้องเล่าจุ่งมาพลัน |
| คันสามสิบสองขวันพร้อมแล้ว |
ผู้ข้าจักผูกข้อมือถือขวันสองเจ้า |
| ตั้งแต่นี้ต่อไพเล่า |
ขอหื้อสองเจ้าเจริญดี |
| มัดมือเบื้องซ้าย |
หื้อขวันเจ้าอย่าหนี |
| หื้อมีความดีสมสู่ส้าง |
อย่าเปนหม้ายเปนร้างคุ้มเช่นยาวชีวัง |
| เปนผัวเปนเมียกันแล้วอย่าผิดเถียงกัน |
เปนโกลานันอย่างอี้อย่างอั้น |
| คันผัวเปนไฟหื้อเมียสายใจเจ้าจุ่งเปนน้ำ |
เที่ยงเจริญดี |
| โกธะสังอันใดมีเล็กน้อย |
อย่าไพฟั่งพ่ายหนี |
| หื้อพิจารณาหื้อดีๆหื้อมันถูกต้อง |
อย่าไพเปนฆ้อนด่าแช่ง บ่เปนมงคล |
| มัดมือเจ้าทั้งสองคน |
ค็หื้อมีปราณีแผ่กว้าง |
| อย่าไพคิดร้าง หื้อคิดเปนผัวนึ่งเมียเดียว |
ข้างผัว เมียค็หื้อเจ้าผ่อเลงเหลียว |
| จักทำอันใดค็อย่าไพตามใจเองเดียว |
หื้อปรึกษากันเนอเจ้า |
| สัจจะ ทมะ ขันติ จาคะ |
ธัมม์สี่ประการนี้เล่า อย่าได้ประมาทหลงลืม |
| เมื่อมีธัมม์สี่ประการนี้ไว้บ่ได้ขัดขืน |
เที่ยงมีอายุยืนเจริญก้าวหน้า |
| บ่ได้ตกต่ำช้าเที่ยงเจริญดี |
อย่าได้เปนผัวเปรตเมียผี |
| หื้อเปนผัวแสงเมียแก้ว |
เที่ยงจักก้าวหน้าไพบ่แคล้ว |
| เข้าสู่ความเจริญไพ |
ชยตุ ภวํ ชยมงฺคลํ ฯ |
| |
|
สพฺพีติโย วิวชฺชนฺตุ สพฺพโรโค วินาสตุ มา เต ภวตฺวนฺตราโย
สุขี ทีฆายุโก อภิวาทนสีลีส นิจฺจํ วุฑฺฒา ปจายิโน
จตฺตาโร ธมฺมา วฑฺฒนฺตุ อายุ วณฺโณ สุขํ พลํ ฯ |
Eng
