|
 |
ผักกาดดอง
|
|
|
 | ผักกาดดอง ใช้ผักกาดเขียวปลีในการทำ ผักกาดเขียวปลีมีชื่ออื่นว่า ตั่วฉ่าย, ไก๋ฉ่าย (จีน), ผักกาดปั่น (ภาคเหนือ) (ทวีทอง หงษ์วิวัฒน์, 2547, 27) ผักกาดโสภณ ผักโสภณ (ภาคเหนือ) |
|
| |
 | ผักกาดเขียวปลีเป็นพืชระยะสั้น อายุปีเดียว ใช้แวลาปลูกเพียง 60-70 วัน พันธุ์ที่นิยมปลูกเพื่อนำมาทำผักกาดดองเป็นพันธุ์ปลีกลม คือมีลักษณะเข้าปลี ถ้าเป็นช่วงหน้าหนาว อากาศประมาณ 20 องศาเซลเซียส ปลีจะใหญ่เป็นพิเศษ ผักกอดใจ (เข้าปลี) ไว ถ้าอุณหภูมิอยู่ราวๆ 34 องศาเซลเซียส ตัวผักมักไม่อวบ อากาศเป็นตัวแปรสำคัญของผักกาดโสภณหรือผักกาดเขียวปลี เนื่องจากความเย็นทำให้ผักเข้าปลีจนกลมแน่น หัวใหญ่ อวบ และมีความกรอบ ในประเทศไทย จังหวัดภาคเหนือ เช่น เชียงใหม่ เชียงราย พะเยา ลำปาง แพร่ และตาก มีภูมิอากาศเหมาะสมจึงเพาะปลูกผักกาดชนิดนี้มาก (ทวีทอง หงษ์วิวัฒน์, 2547, 27-28) |
|
| |
 |
ผักกาดเขียวปลี มีแคลเซียม และวิตามินเอสูง (ทวีทอง หงษ์วิวัฒน์, 2547, 28) |
เมล็ด มีรสเผ็ดร้อน ช่วยย่อยอาหาร รักษาอาการหวัด และอาการปวดได้ดี
ใบและก้าน ช่วยความจำ (ทวีทอง หงษ์วิวัฒน์, 2547, 28)
|
|
| |
|
|
| |
|
|
| |
 |
ทวีทอง หงษ์วิวัฒน์. (2547). สารานุกรมผัก. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: แสงแดด. |
|
| |
|
|
 |
|
