|
 |
ชะพลู
|
|
|
 | ช้าพลู พลูลิงนก ฟูนก อีโร ( เหนือ ) แค ปูลิง อีเลิด ( อีสาน ) นมวา ( ใต้ ) (กัญจนา ดีวิเศษ และคณะ, 2548, 50) |
|
| |
 | ต้นเป็นไม้ล้มลุกแบบเลื้อย ต้นสูงประมาณ 60 ซม. ลำต้นเป็นข้อๆมีสีเขียว
ใบ เป็นใบเดียวขั้นสลับ เป็นรูปหัวใจ ยาว 17 ซม. กว้าง 14 ซม. ก้านใบยาว 1-5 ซม.
ดอก ดอกเป็นช่อรูปทรงกระบอก สีขาว และค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีเขียว เป็นปุ่มๆคล้ายดอกดีปลีและสั้นกว่า
ผล เป็นผลกลุ่ม รูปทรงกระบอก
เมล็ด มีขนาดเล็ก
(กัญจนา ดีวิเศษ และคณะ, 2548, 50) |
|
| |
 |
แคลเซียม ฟอสฟอรัส เบต้าแคโรทีน วิตามินซี (ผักพื้นบ้าน อาหารไทย, 2548, 26)
ชาวล้านนา นิยมใช้ใบสดรับประทานเป็นเครื่องเคียงส้มตำ ลาบ ใช้ใบสดทำเมี่ยงคำ เป็นส่วนผสมแกงแค คั่วแค แกงหน่อไม้ แกงปลี |
ใบ เจริญอาหาร ขับเสมหะ ทำให้เสมหะงวด ทำให้เลือดลมซ่าน ต้น แก้เสมหะในทรวงอก ขับเสมหะ ราก แก้คูถเสมหะ ขับเสมหะที่ตกทางทวารหนัก บำรุงธาตุ ทำให้เสมหะแห้ง (กัญจนา ดีวิเศษ และคณะ, 2548, 50) |
|
| |
 | ตลอดปี |
|
| |
|
|
| |
 |
กัญจนา ดีวิเศษ และคณะ, ผู้รวบรวม. (2542). ผักพื้นบ้านภาคกลาง. กรุงเทพฯ: โครงการพัฒนาตำรา สถาบันการแพทย์แผนไทย. ผักพื้นบ้าน อาหารไทย. (2548). กรุงเทพฯ: แสงแดด. |
|
| |
|
|
 |
|
