|
 |
บอน
|
|
|
 | บอนน้ำ บอนเขียว บอนจีนดำ บอนท่า บอนหวาน (กัญจนา ดีวิเศษ และคณะ, 2542, 109) |
|
| |
 | ต้น ไม้ล้มลุกมีลำต้น (เหง้า) อยู่ใต้ดินมีอายุหลายปี ขึ้นเป็นกลุ่มหลายต้นเรียงรายตามที่ลุ่มริมน้ำ สูงประมาณ 70-120 ซม. ลำต้นใต้ดิน ประกอบไปด้วยหัวกลางและหัวย่อย อยู่รอบๆ หัวใหญ่
ใบ ใบมีรูปร่างคล้ายรูปหัวใจหรือคล้ายโล่ ปลายแหลมฐานใบเว้าแหลม ใบกว้าง 20-35 ซม. ยาว 35-40 ซม. หน้าใบเขียวเรียบไม่เปียกน้ำเพราะผิวใบเคลือบด้วยไข (wax) หลังใบสีขาวนวลมีเส้นใบชัดเจน แต่ละกอมี 7-9 ใบ ก้านใบยาวออกจากต้นใต้ดิน ก้านใบยึดกับด้านล่างของใบ ก้านใบยาว 30-90 ซม.
ดอก ออกจากลำต้นใต้ดินเป็นช่อยาว มีกาบสีเหลืองอ่อนหรือเหลืองนวลหุ้มอยู่ ยาว 26 ซม. มีดอกเป็นกระเปาะสีเขียวเป็นแท่งอยู่ตรงกลาง มีกลิ่นหอมต่อมาจะกลายเป็นผล (กัญจนา ดีวิเศษ และคณะ, 2542, 109) |
|
| |
 |
แคลเซียม ฟอสฟอรัส วิตามินเอ ไนอาซิน วิตามินซี (ผักพื้นบ้าน อาหารไทย, 2548, 248) |
ก้านใบ รสเย็นคัน ตัดหัวท้ายลนไฟบิดเอาน้ำหยอดแผลแก้พิษคางคก
หัว รสเมาคัน แก้เถาดานในท้อง กัดฝ้าหนอง (วุฒิ วุฒิธรรมเวช, 2540, 262)
ราก นำไปต้มน้ำดื่ม แก้ท้องเสีย บรรเทาอาการเจ็บคอและเสียงแหบแห้ง
(ผักพื้นบ้าน อาหารไทย, 2548, 248)
|
|
| |
 | ตลอดปี |
|
| |
|
|
| |
 |
กัญจนา ดีวิเศษ และคณะ, ผู้รวบรวม. (2542). ผักพื้นบ้านภาคกลาง. กัญจนา ดีวิเศษ บรรณาธิการ. นนทบุรี: โครงการพัฒนาตำรา สถาบันการแพทย์แผนไทย. ผักพื้นบ้าน อาหารไทย. (2548). กรุงเทพฯ: แสงแดด. วุฒิ วุฒิธรรมเวช. (2540). สารานุกรมสมุนไพร: รวมหลักเภสัชกรรมไทย. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
|
|
| |
|
|
 |
|
