เหมี้ยง


 
            ชา (กลาง) เมี่ยง (เหนือ) เต๊ (จีนแต้จิ๋ว)
 
            ต้น เป็นไม้ยืนต้นขนาดย่อมถึงขนาดกลาง สูงประมาณ 2-3 เมตร เป็นพุ่ม ใบ ใบเดี่ยวขอบใบจักเล็กๆ เหมือนฟันเลื่อย ใบออกแบบสลับมีลักษณะหนา เหนียว ผิวมัน รูปไข่หรือใบหอก เห็นเส้นใบได้ชัดเจน ใบยาว 6-12 ซม. กว้าง 3-4 ซม. ก้านใบสั้น ดอก ดอกเดี่ยวหรือดอกช่อสีขาวนวล ออกที่ซอกใบมีกลีบหอมเล็กน้อย ดอกตูมกลมกลีบดอกมี 5 กลีบ เกสรตัวผู้จำนวนมากเป็นกระจุก เส้นผ่าศูนย์กลางของดอก 6-7 ซม. คล้ายดอกบุนนาค ผล ผลแห้งกลมเป็นรูปแคปซูล แก่เต็มที่จะแตก เมล็ด เมล็ดกลมใหญ่มี 1-3 เมล็ดต่อผล
 
        
            ไม่มีข้อมูล
        
ใบ นำมาต้มเคียวเอาน้ำกินมีฤทธิ์ช่วยกระตุ้น ทำให้กระชุ่มกระชวยไม่ง่วง และยังมีฤทธิ์ฝาด สมานใช้รักษาอาการท้องร่วง ร้อนในกระหายน้ำ และรักษาอาการปวดเมื่อยตามร่างกายได้ดี บำรุงหัวใจให้ชุ่มชื่น นอกจากนี้ใบยังใช้ใส่ลงในโลงศพ เพื่อดูดกลิ่นเหม็นจากศพ
ใบอ่อน มีรสฝาดหอมหวาน ใช้ยำกินอร่อย นอกจากนี้แล้วยังนำมาปรุงแต่งและอบกลิ่นเป็นใบชา
กากชา ใช้พอกแผลสำหรับแผลที่ถูกน้ำร้อนลวก จะทำให้ตกตะกอนโปรตีนที่เป็นพิษ และช่วยดูดกลิ่น
กากเมล็ด มีสารซาโปนีน (saponin) มีคุณสมบัติล้างสิ่งต่างๆ ได้สะอาดดีมาก และยังใช้สระผมล้าง สิ่งสกปรกออกจากผม นอกจากนั้นแล้วน้ำมันที่ติดกากเมล็ด ยังช่วยทำให้เส้นผมชุ่มชื้นเป็น มันอีกด้วย
กิ่งและใบ นำมาชงแก่ๆ ใช้รักษาอาการพิษ ของยาอันตรายที่เป็นแอลคาลอยด์ต่างๆ และยังใช้ทำน้ำยา สมานของกรดแทนนิค ใส่แผลไหม้พอง
 
            ทุกฤดู
 
 
            

กรมส่งเสริมการเกษตร. ผักพื้นบ้าน ค้นเมื่อวันที่ 1 ตุลาคม 2550 จาก http://singburi.doae.go.th/acri