|
 |
เห็ดลม
|
|
|
 | เห็ดกระด้าง เห็ดขอน (อีสาน) เห็ดบด (กัญจนา ดีวิเศษ และคณะ, 2548, 247; เตือนใจ ไชยศิลป์ และคณะ, 2545, 13; รัตนา พรหมพิชัย, 2542, 7614; เตือนใจ นุชดำรง และธีรยุทธ สมตน, 2548, 32) |
|
| |
 | เห็ดลม เป็นเห็ดที่ออกตามขอนไม้ผุที่มีความชื้นพอเพียง เช่น ขอนไม้แงะ ไม้เพา ไม้ตะเคียน เป็นต้น หมวกเห็ด เป็นรูปกรวยลึก สีขาวนวลหรือน้ำตาลอ่อนอมเทา เส้นผ่าศูนย์กลาง 5-8 เซนติเมตร เหนียวคล้ายหนัง ขอบงอลงเล็กน้อย ผิวมีขนสั้นๆ สีน้ำตาล ซึ่งรวมกันคล้ายเกล็ดเล็กๆ และปลายงอนขึ้นเล็กน้อย เกล็ดเรียงกระจายออกไปยังขอบหมวก ดอกอ่อนมีขอบบางและม้วนงอลง ครีบสีน้ำตาลอ่อนอมเทา บางและแคบ เมื่อแห้งจะเหนียวแข็ง และเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลแดงหรือน้ำตาลอมม่วง ครีบมีความยาวต่างกัน 5 ขนาด ด้านใน ขนานเรียวเล็กลงไปติดก้าน ด้านนอก เรียวแคบไปติดขอบหมวก ขอบครีบ เป็นจักฟันเลื่อยเล็ก ๆ (เตือนใจ ไชยศิลป์ และคณะ, 2545, 48; รัตนา พรหมพิชัย, 2542, 7614) |
|
| |
 |
ไม่มีข้อมูลสารอาหาร สำหรับทางอาหารนั้น ทั้งดอกเห็ด นำมาแกงกับผักคราดหัวแหวน หรือรับประทานสด ดอกเห็ดอ่อนใช้เป็นผักจิ้มน้ำพริกตาแดง (กัญจนา ดีวิเศษ และคณะ, 2548, 247) ชาวล้านนา นิยมนำมาเป็นส่วนผสมของแกงแค คั่วแค ใช้แกง เช่น แกงเห็ดลม |
บำรุงร่างกาย ชูกำลัง แก้ไขพิษ (กัญจนา ดีวิเศษ และคณะ, 2548, 247) |
|
| |
 | ฤดูฝน จนถึงปลายฤดูฝน (กัญจนา ดีวิเศษ และคณะ, 2548, 247) |
|
| |
|
|
| |
 |
กัญจนา ดีวิเศษ และคณะ, ผู้รวบรวม. (2548). ผักพื้นบ้านภาคเหนือ. เพ็ญนภา ทรัพย์เจริญ บรรณาธิการ. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: ศูนย์พัฒนาตำราการแพทย์แผนไทย. เตือนใจ ไชยศิลป์ และคณะ. (2545). สมุดภาพสมุนไพร : โครงการ "ม่อนยาป่าแดด". กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย. เตือนใจ นุชดำรง และธีรยุทธ สมตน. (2548). พฤกษศาสตร์พื้นบ้าน : พืชอาหารป่าชาวลีซู. กรุงเทพฯ: สำนักวิจัยการอนุรักษ์ป่าไม้และพันธุ์พืช, กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช. รัตนา พรหมพิชัย. (2542). เห็ดลม. ใน สารานุกรมวัฒนธรรมไทยภาคเหนือ (เล่ม 14, หน้า 7614). กรุงเทพฯ:มูลนิธิสารานุกรมวัฒนธรรมไทย ธนาคารไทยพาณิชย์.
|
|
| |
|
|
 |
|
