|
 |
พริกขี้หนู
|
|
 | พริกขี้หนู พริกนก พริกแจว พริกแต้ (ภาคเหนือ) (กัญจนา ดีวิเศษ และคณะ, 2542, 163; วุฒิ วุฒิธรรมเวช, 2540, 313) พริกแด้ พริกน้ำเมี่ยง พริกก้นปิ้น (วุฒิ วุฒิธรรมเวช, 2540, 313) | |
|
 | ต้น เป็นไม้พุ่มเล็กอายุ 1-3 ปี แตกกิ่งก้านสาขามาก ลำต้นตั้งตรงสูง 50-120 เซนติเมตร กิ่งอ่อนสีเขียวเมื่อแก่เป็นสีน้ำตาลอ่อน
ใบ เป็นใบเดี่ยวเรียงสลับรูปร่างกลมรีหรือรูปไข่ โคนใบสอบปลายใบแหลม ขอบใบและแผ่นใบเรียบสีเขียวเป็นมันวาว ใบกว้าง 3-5 เซนติเมตร ยาว 5-8 เซนติเมตร
ดอก ออกเป็นกลุ่ม 2-3 ดอก ตามง่ามกิ่งหรือที่ซอกใบ ดอกชี้ขึ้น ก้านดอกตรงหรือโค้งกลีบดอกสีขาวหรือสีเขียวอ่อนและสีม่วง จำนวน 5 กลีบ อับเกสรตัวผู้สีเทามี 1-10 อัน ล้อมรอบเกสรตัวตัวเมียรังไข่มี 1-2 ช่อง
ผล เป็นฝักกว้าง 0.3-0.5 เซนติเมตร ยาว 2-3 เซนติเมตร ชี้ขึ้นฟ้าภายในมีเมล็ดเป็น 2-3 พู ผลอ่อนสีเขียวอ่อนเมื่อแก่มีสีส้มแดงหรือสีแดง
เมล็ด กลมแบน ขนาดประมาณ 0.3 เซนติเมตร สีเหลืองอ่อน (กัญจนา ดีวิเศษ และคณะ, 2542, 163)
| |
|
 |

คาร์โบไฮเดรต เส้นใย โปรตีน แคลเซียม ฟอสฟอรัส เหล็ก เบต้าแคโรทีน วิตามินเอ วิตามินบี 1 วิตามินบี 2 วิตามินซี (ผักพื้นบ้าน อาหารพื้นเมือง, 2550, 63) |

ผล ช่วยเจริญอาหาร ขับลม แก้ตานซางในเด็ก กลากเกลื้อน แก้การบวม เคล็ด และปวดเมื่อย เพิ่มการไหลเวียนของเลือด ช่วยเร่งระบบสลายลิ่มเลือด ทำให้ทางเดินหายใจโล่ง สลายเมือกในปอด ป้องกันหลอดลมอักเสบและถุงลมโป่งพอง มีสารต้านแบคทีเรียและอนุมูลอิสระ ช่วงเร่งการสันดาป เร่งเมตาโบลิซึ่ม ช่วยใช้แคลอรี่ให้หมดไป ทำให้ลดน้ำหนัก ลดระดับไตรกลีเซอไรด์ คอเสลเตอรอล (ผักพื้นบ้าน อาหารพื้นเมือง, 2550, 63) | |
|
 | ฤดูฝน (กัญจนา ดีวิเศษ และคณะ, 2542, 163) | |
|
|
|
 |
กัญจนา ดีวิเศษ และคณะ, ผู้รวบรวม. (2542). ผักพื้นบ้านภาคกลาง. กัญจนา ดีวิเศษ บรรณาธิการ. นนทบุรี: โครงการพัฒนาตำรา สถาบันการแพทย์แผนไทย. ผักพื้นบ้าน อาหารพื้นเมือง. (2550). กรุงเทพฯ: บริษัท ฟ้าอภัย จำกัด. วุฒิ วุฒิธรรมเวช. (2540). สารานุกรมสมุนไพร: รวมหลักเภสัชกรรมไทย. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์. | |
|
|
|
 |
|