หลวงปู่แหวนเผชิญอสุรกายถ้ำเชียงดาว

บทประพันธ์ค่าว เรื่อง “หลวงปู่แหวนเผชิญอสุรกายถ้ำเชียงดาว” กล่าวถึงหลวงปู่แหวน เมื่อครั้งบำเพ็ญเพียรอยู่ที่ถ้ำเชียงดาว ได้มีอสุรกายแปลงร่างมาหลอกหลอนหลวงปู่แหวน ขณะที่ท่านเดินจงกรมอยู่ เมื่อท่านเห็นดังนั้นก็ไม่ได้สะทกสะท้านแต่อย่างใด ยังคงเดินจงกรมบำเพ็ญเพียรต่อไป หลายวันต่อมาอสุรกายก็ปรากฏตัวขึ้นอีกพร้อมกับลมที่พัดแรง แต่กลดที่ท่านปักอยู่นั้นยังคงนิ่งไม่ไหวติง หลวงปู่แหวนจึงกำหนดจิตถามอสุรกายไปว่า เราไม่ได้มีเวรกรรมต่อกัน ทำไมท่านจึงตามรังควานการปฏิบัติธรรมของข้า อสุรกายตอบว่าเมื่อครั้งเป็นมนุษย์ได้ทำบาปไว้มาก ปล้น ฆ่า ชิงทรัพย์ ก่อนจะออกปล้นทรัพย์ทุกครั้งจะกราบไหว้พระพุทธรูปให้คุ้มครอง แต่มีอยู่ครั้งหนึ่งถูกเจ้าทรัพย์ต่อสู้จนได้รับบาดเจ็บ จึงกลับมาที่ถ้ำและฟันพระพุทธรูปจนเศียรขาด และตนก็ตายไปในที่สุด ด้วยกรรมที่กระทำมาหวังว่าสักวันหนึ่งจะมีผู้มีบุญมาแผ่เมตตาให้ได้ไปผุดไปเกิด ดังนั้นหลวงปู่แหวนจึงได้แผ่เมตตาให้อสุรกายตัวนั้น และอสุรกายตนนั้นก็หายตัวไปในที่สุด