วิถีบ้านเฮา

บทประพันธ์ค่าว เรื่อง “วิถีบ้านเฮา” กล่าวถึงวิถีชีวิตสมัยก่อน เมื่อถึงฤดูทำนาผู้ชายทำหน้าที่ไถนา ผู้หญิงทำหน้าที่หว่านกล้า และช่วยกันหาไม้ไผ่มาทำฟากเพื่อสร้างเป็นห้างนา การทำนามีการลงแขกช่วยกัน สำหรับเรื่องอาหารการกินก็หาได้ไม่ยาก สามารถหาพืชผักนำมาปรุงเป็นอาหารได้จากป่าใกล้ๆบ้าน เมื่อถึงตอนกลางวันก็นั่งล้อมวงรับประทานกันที่ห้างนา เมื่อหว่านกล้าแล้ว 3 เดือนต่อมาให้หลัง ก็ถึงเวลาเก็บเกี่ยวข้าว เจ้าภาพก็จะเตรียมอุปกรณ์เพื่อการช่วยกันลงแขกจนเสร็จ ตลอดจนช่วยกันขนข้าวใส่ยุ้งฉาง เมื่อถึงเทศกาลยี่เป็งถึงเป็นเวลาล่วงเข้าสู่ช่วงว่างเว้นจากการทำนา ก็จะมีวิถีของคนชนบทโดยจะหาเลี้ยงชีพตามท้องไร่ท้องนา เช่น การจับตั๊กแตน การขุดหาหนูนา การขุดปูนา การทอดแหจับปลาและเก็บพืชผักพื้นบ้าน เป็นต้น วิถีชาวบ้านแบบดั้งเดิมค่อยสูญหายไปด้วยสังคมในสมัยปัจจุบัน วิถีชีวิตได้เปลี่ยนไปตามเวลา ความสัมพันธ์กันก็ลดน้อยลง ไม่มีการช่วยเหลือเกื้อกูลกันเหมือนก่อน ต่างคนต่างทำงาน สำหรับเรื่องอาหารการกินต้องหาซื้อกันเป็นส่วนใหญ่ จึงต้องระมัดระวังสารพิษเจือปนที่จะเป็นอันตรายต่อสุขภาพและชีวิต