|
 |
สะระแหน่
|
|
|
 | หอมด่วน ผักด่วน (ภาคเหนือ) (รัตนา พรหมพิชัย, 2542, 7527)
สะระแหน่สวน (ภาคกลาง) (เพ็ญนภา ทรัพย์เจริญ และกัญจนา ดีวิเศษ, บรรณาธิการ, 2542, 214) |
|
| |
 | ต้น เป็นพืชล้มลุกหลายปี ลำต้นแตกกิ่งก้านสาขาเลื้อยไปตามดิน มีขนสั้นนุ่มปกคลุมทั่วไป ส่วนของลำต้นมีกลิ่นหอม
ใบ ใบออกตรงข้ามเป็นคู่สลับกัน ก้านใบสั้น ใบรูปไข่ ปลายใบกลมมน ขอบใบจักแบบซี่ฟันผิวใบเป็นคลื่นมีกลิ่นหอม (เพ็ญนภา ทรัพย์เจริญ และกัญจนา ดีวิเศษ, บรรณาธิการ, 2542, 214)
|
|
| |
 |
โปรตีน คาร์โบไฮเดรต แคลเซียม ฟอสฟอรัส เหล็ก วิตามินซี ไธอามิน ไนอาซิน ไรโบฟลาวิน (ผักพื้นบ้าน อาหารพื้นเมือง, 2550, 82)
ข้อมูลทางอาหาร ชาวล้านนา นิยมใช้แต่งกลิ่นอาหาร เช่น ใส่ตำบ่าเขือ ใส่ยำต่าง ๆ เช่น ยำจิ๊นไก่ ยำกบ และใช้เป็นผักสดกินกับอาหารจำพวกน้ำพริกหรือยำต่าง ๆ (รัตนา พรหมพิชัย, 2542, 7527) ทั่วไป รับประทานเป็นผักสดแกล้มน้ำพริก พล่า ยำ ช่วยดับกลิ่นคาว แต่งกลิ่นให้หอม ส่วนอาหารอิสลาม มักจะนำใบมาทอด เพื่อปรุงแต่งกลิ่นและรสให้อร่อย เช่น ข้าวหมกไก่ ข้าวหมกแพะ (เพ็ญนภา ทรัพย์เจริญ และกัญจนา ดีวิเศษ, บรรณาธิการ, 2542, 214)
|
ใบ ขับเหงื่อ แก้หืด แก้ปวดท้อง ขับลมในกระเพาะลำไส้ แก้จุกเสียดแน่นเฟ้อ แก้อาการเกร็งของกล้ามเนื้อ พอก หรือทาแก้ปวมบวม ผื่นคัน (เพ็ญนภา ทรัพย์เจริญ และกัญจนา ดีวิเศษ, บรรณาธิการ, 2542, 214)
|
|
| |
 | ตลอดปี |
|
| |
|
|
| |
 |
ผักพื้นบ้าน อาหารพื้นเมือง. (2550). กรุงเทพฯ: บริษัท ฟ้าอภัย จำกัด. เพ็ญนภา ทรัพย์เจริญ และกัญจนา ดีวิเศษ, บรรณาธิการ. (2542). ไม้ริมรั้ว: สมุนไพรกับวัฒนธรรมไทย ตอนที่ 2. นนทบุรี: สถาบันการแพทย์แผนไทย. รัตนา พรหมพิชัย. (2542). หอมด่วน. ใน สารานุกรมวัฒนธรรมไทย ภาคเหนือ (เล่ม 14, หน้า 7527). กรุงเทพฯ: มูลนิธิสารานุกรมวัฒนธรรมไทย ธนาคารไทยพาณิชย์.
|
|
| |
|
|
 |
|
